بستهٔ یار قلندر مانده ام

زان دو چشمش مست و کافر مانده ام

تا همه رویست یارم همچو گل

من همه دیده چو عبهر مانده ام

بر دم مار آمدم ناگاه پای

زان چو کژدم دست بر سر مانده ام

در هوای عشق و بند زلف او

هم معطل هم معطر مانده ام

بر امید آن دوتا مشکین رسن

پای تا سر همچو چنبر مانده ام

چنگ در زنجیر زلفینش زدم

لاجرم چون حلقه بر در مانده ام

دورم از تو تا به روزی چشم و دل

در میان آب و آذر مانده ام

از خیال او و اشک خود مقیم

دیده در خورشید و اختر مانده ام

هم ز چشمت وز دلت کز چشم و دل

اندر آبان و در آذر مانده ام

دخل و خرج روز شب را در میان

در سیه رویی چو دفتر مانده ام

افسری ننهاد ز آتش بر سرم

تا چنین نی خشک و نی تر مانده ام

سالها شد تا از آن آتش چو شمع

مرده فرق و زنده افسر مانده ام

مفلس و مخلص منم زیرا مرا

دل نماند و من ز دلبر مانده ام

عیسی اندر آسمان خر با زمین

من نه با عیسی نه با خر مانده ام

بی منست او تا سنایی با منست

با سنایی زین قبل درمانده ام